In de ogen van Dora Maar is Walter een ‘kindvrouwtje dat alles aan papa moet vragen’, een ‘naïef, toegewijd meisje, wier lichaam hem eventjes op hol heeft gebracht. Herinneringen aan en bespiegelingen over Maars zeven jaar lange, voor haar uiteindelijk destructieve relatie met Picasso. De zelfbevraging van Drakulic’ Dora Maar gaat gepaard met een groot weeklagen over de verloren liefde, haar verloren kunst, het verloren zelfbewustzijn. Ik kon het af en toe niet laten haar toe te sissen: whiny bitch, je wist het toch? ‘Tussen hem en de wereld, tussen hem en iedere afzonderlijke persoon, onder wie ook ik, stond het doek,’ stelt Drakulic’ Dora Maar over de man die ook voor haar nooit Pablo was maar altijd Picasso.

Source: Het Parool August 29, 2020 18:01 UTC