Opeens zijn ze er niet meer. Je mist de bel, totdat je op een dag wakker wordt en niet meer weet hoe de bel klonk. Ik sta met een bos bloemen voor de deur van de familie Chemo. “Willen jullie alsjeblieft lief voor mijn vader zijn?” vraag ik aan de zak die opendoet. Hij heeft recht op een mooi kerstcadeau.”Ik gooi een oude rugzak voor zijn voeten neer.

Source: Het Parool April 24, 2020 06:41 UTC