Jarenlang bevond de achterkant van mijn huis zich in een bos, althans, het leek op een bos. Het enige wat ik zag vanaf mijn balkon waren takken en bladeren, de enige geluiden kwamen van vogels. In de dagen erna zwaaiden een paar van de nieuwe buren en ik zwaaide terug. Sindsdien voel ik me naakter in mijn eigen huis dan ik ooit had kunnen bedenken en ben ik me opeens heel bewust van mijn gewoonten. Frappant eigenlijk, ik heb geen idee wie ze zijn maar langzamerhand zijn ze onderdeel geworden van mijn dagen.

Source: Het Parool February 07, 2021 06:10 UTC