Beeld Artur Krynicki‘Ik wou dat er gewoon helemaal geen kerst was!” verzuchtte mijn moeder aan de telefoon. Uit haar vroege jeugd was er het nog-zieliger-dan-Flappieverhaal: het konijn van haar broertje Piet, dat hij veiligheidshalve mee naar bed had genomen maar de volgende dag toch moest opeten – tot aan zijn dood zou hij tijdens de ­jaarlijkse kerstdiners bij mijn opa en oma thuis alleen geprakte aardappels met jus eten. Dan was er de familievete, ontstaan doordat diezelfde opa na de dood van mijn oma hals­starrig had geweigerd nog bij ons aan de kerstdis plaats te nemen als er wijn geschonken werd. Bovendien heb ik Koken, eten, leven in handen, de Nieuwe Nigella, waarin zij een lans breekt voor deze kerst met beperkingen. Zonde van de prosecco, lijkt me, en mijn ouders drinken al jaren helemaal niet meer (ja opa, heb je toch nog je zin).

Source: Het Parool December 19, 2020 18:56 UTC