Ik loop op straat, me alleen met mezelf te bemoeien. In mijn verbeelding dan, in het echt glimlach ik zo hard terug dat mijn mondhoeken bijna scheuren. Maar de waarde van een glimlach is hoger geworden. Niet meer iets achteloos wat je zo de wereld in strooit, maar iets bedachtzaams, een gift. De glimlach van een kind, de glimlach van een onbekende, aan de overkant van de straat.

Source: Het Parool September 27, 2020 04:52 UTC