Hij woont in een stille straat waar hij ’s morgens wordt gewekt door een eentonige duif en daarna de brommer van de kranten­bezorger herkent. Normaal gesproken kan hij de straat niet oversteken als er een toestel overvliegt. En mijn wimpers. Ik hoor mijn eigen wimpers!” Hij zei het eerst nog triomfantelijk, maar wilde er daarna zo snel mogelijk weg. Lips moest er zo hard om lachen dat hij denkt dat het op straat te horen was.

Source: Het Parool June 11, 2020 07:41 UTC